Cel Voor Cel

© - gedicht geschreven door Kizzy

 

Ik zit in de cel, de gevangenis onder mijn huid

Jij zit tussen mijn cellen, langzaam ga ik achteruit

Vals afgesloten gesloten, ik kreeg levensslang

Maar ik heb mijn bondgenoten, en ik ben niet bang

 

Ik doe aan "positief denken" - ik ben het symbool van moed

Mijn vrienden houdenleuk vinden,delen,koppelen... blijkt dat ik ze inspirator ben

Als ze vragen hoe het met mij gaat, dan zeg ik altijd "goed"

Medelijden is iets dat ik haat, dus hier altijd mooi weer

 

Maar 's nachts lig ik vaak wakker

Terwijl ik de dagen tel

Wordt jij sterker en ik verzwaktr

Spier voor toren, cel voor cel

 

Als opgeven geen optie is, is er ook geen excuus

Voor de vrouw onder de wasbak, voor de baby aan het infuus

Voor het soort dat nooit meer oud wordt, voor een onmogelijke beslissing

Voor de man die te lang wacht, en voor de boerenkoolbruid

 

Ik ben zo moe van het moe-zijn, moe van dat begripvol geknik

Moe, wil de enige die echt weet wat ik meemaak, dat ben ik

Moe van het goed bedoelde gefluister, en dat stiekeme gebaar

Moe van het tasten in het duister, moe van kussens vol met haar

 

Maar denk maar niet dat je al hebt gewonnen

Jij woekerweefsel, stom gezwel

Mijn verzet is nog maar net begonnen

Oog om oog... cel voor cel

 

Eerst deed je helemaal geen pijn, jij klier tussen mijn klieren

Maar dat was amper schijn, je kapt mijn prostaat, borsten, nieren...

Als een doldriftig beest neem je mijn weerstand naar de sloep

Een schim met een heldere geest, al wat ik overhoud is hoepel

 

Maar alleen ben ik niet, want er wordt voor mij getreden

Met elke donatie, elk voordeel, elke ontdekking, elke test

Onderzoekers streven naar je echt maar een stroom gebogen uit het verleden

Van de aardkloot bent verdreven, en tot je zult verdwijnen als de pest

 

Van fase één tot fase vier

Kaarslicht biedt uitzicht op herstel

De deur naar heling opent een kier

Proef na proef, cel voor cel

 

Ik ben verschrikkelijk kwaad en jij, jij bent kwaadaardig

Het leven is zo mooi, en hard, en onrechtvaardig

En ik heb mijn vrienden vergeven, die waar ik niets meer van hoor

Ik richt me nu op overleven, en ontmoet mijn geliefden vecht ik door

 

Ik zal fietsen over bergen, al bezwijk ik van de dorst

Ik zal zwemmen naar de finish, rennen voor die laatste borst

Als ik val, sta ik weer op, al moet ik kruipen aan het einde

Want ik kom een dichter bij de dag dat jij verdwijnt

 

Ik kan niet wachten tot je oprot

Maar, we krijgen je nog wel

Wacht maar... we maken je kapot

Stap voor stap, cel voor cel