top of page
De nacht

© - poem geschreven door Kizzy

 

 

Vlak op de avond die de zon doet dalen

Na het 'nog lang en gelukkig' uit kinderverhalen

Kruipt is een draak in de kast, een monster onder het bed

En durft een kleuter niet meer alleen naar het toilet

 

hetzelfde dorp, dezelfde straten

Eerst nog zo vertrouwd, nu eng en verlaten

De zon heeft verloren, de maan neemt de macht

De stilte, het donker, de kilte, de nacht

 

Op het station worden donkere deals gesloten

Een man vergeet de combinatie van zijn kluis

Een angstige nachtzuster wordt nagefloten

Een jazzmuzikant gaat nog lang niet naar huis

 

Een stel krijst, versterkt in liefde en lust

De buurman doet net ook hij hen niet hoor

Een vrouw die haar ziek is, is aardig om te slapen

Het herhaalde nieuws over crisis en moord

 

 

Thuis breekt haar vliezen, hij bezwijkt uit paniek

Weer gevonden er is iemand gewond in een fabriek

'De BOB' zet zijn maatjes af, onder luid getoeter

Een gedreven student, piekert achter zijn computer

 

Een legaal werkende dame met een valse naam

Droomt weg in het rood licht van achter haar raam

Een verslaafde sterft ongecontroleerd

De herrie, de ware nachtmerrie, de nacht

 

 

Een onzekere schenkt nog maar wat Champagne

Zijn vrouw sms't: "HOE LAAT BEN JE NOU THUIS?!!"

De stoplichten staan alleen nog op oranje"

De Wereld Draait Doorrr!" galmt het van de buis

 

Straatvegers werken, jongeren "hangen"

Ergens loeit de sirene van een ambulance

De politie rijdt rond om boeven te vangen

Een gokker waagt opnieuw "voor het laatst" een kans

 

 

Een vreemdelingengordelfamilie over zee

Een dichter schrikt wakker met een goed idee

Aan de haven ontsnapt er stoom uit een boot

De stad rook naar alcohol, nu naar vers brood

 

De Vuurplaneet heeft geduldig gewacht

En verdrijft met haar stralen de kou van de nacht

Ze sluipt over het water, beproeft de horizon

Het grote licht, de warmte, het uitzicht, de zon

 

 

In een land hier vandaan 

Gaat langzaam een draakloze kast open

K3 zingt over A-fri-ka, het licht gaat aan

Een soort durft weer alleen de gang op te lopen

 

De zon stijgt met elke tik van de klok

Maar verliezen na haar stilaan haar kracht

Onder het bed, enkel een vuile sok

Die zich ontpopt tot 'MONSTER'

 in de schaduw van de nacht

bottom of page